با بررسی زندگی زنان در کرهٔ جنوبی از منظر فیلم‌سازان زن این کشور می‌توان به تأثیر مقولهٔ جنسیت بر زندگی زنان کره‌ای پی برد. البته در کرهٔ جنوبی، مانند بسیاری از کشورهای صاحب سینما، شرایط و امکانات کار برای زنان و مردانِ فیلم‌ساز متفاوت است. چون اولاً تعداد فیلم‌سازان فعال زن و مرد در این کشور تقریباً قابل‌مقایسه نیست. ثانیاً زنانی که در کره وارد حرفهٔ فیلم‌سازی می‌شوند، هنگام ساخت فیلم‌شان معمولاً با محدودیت‌هایی از جمله جلب رضایت تهیه‌کنندگان روبه‌رو می‌شوند. [چون صنعت سینما به کارگردانان مرد علاقه دارد و علاوه بر این، تمایل تهیه‌کنندگان بیشتر به سمت سرمایه‌گذاری روی آثار ملودرام است.] فیلم‌سازان زن حتی پیش از نمایش آثارشان – به‌ویژه آثاری با مضامین و مسائل زنانه – با هجوم واکنش‌های تند مواجه می‌شوند. البته در این زمینه نمی‌توان حمایت‌های تهیه‌کنندگانِ مستقلِ زن از فیلم‌سازان زن را نادیده گرفت. و سوماً این‌که فیلم‌های زنانه یا آثاری که به کارگردانی زنان ساخته می‌شوند، کم‌تر به جشنواره‌های جهانی راه می‌یابند و فیلم‌سازان زن بیشتر از شانس بزرگ معرفی آثارشان در صحنه‌های بین‌المللی محروم می‌شوند. همهٔ این موارد دست به دست هم می‌دهند تا آثار فیلم‌سازان زن کرهٔ جنوبی که تلاشی برای انعکاس صدای زنان این کشور‌ند، برای مخاطبان غیرکره‌ای جذاب و کنجکاوی‌برانگیز جلوه کنند؛ به‌ویژه اگر این آثار متعلق به ژانرهایی خاص باشند.
در کرهٔ جنوبی بیش‌ترِ آثارِ مرتبط با موضوعات زنان توسط فیلم‌سازان زن ساخته می‌شوند که این خود جای تأمل دارد. البته این نکته نشان می‌دهد که فیلم‌سازان زن با وجود همهٔ کمبودها و دشواری‌ها توانسته‌اند با نگاه به جزییات و ظرافت‌های زنانه آثار قابل‌قبولی تولید کنند. فیلم‌هایی که در ادامهٔ مطلب معرفی شده‌اند، توسط مهم‌ترین فیلم‌سازان زن نسل جدید سینمای کره ساخته شده‌اند و مسألهٔ جالب این‌که زنان در بیشتر این آثار نقش‌های اصلی را بر عهده دارند. این آثار ژانرهای مختلف – از کمدی و درام خانوادگی تا جنایی و تریلر – را در بر می‌گیرند و نکتهٔ چشم‌گیر این‌که بسیاری از آن‌ها در بازنمایی تصویر زنان در سینمای کره تغییراتی شایان توجه ایجاد کردند و زنان را – در جامعه‌ای که روزبه‌روز مدرن‌تر می‌شود – صرفاً در جایگاه قربانیان منفعل و بیچاره و رنج‌کشیده به تصویر نکشیدند. ساخت این فیلم‌ها باعث شد که در سال‌های اخیر، زنان کره به عنوان کارگردان‌هایی باهوش و خلاق، جدی گرفته شوند و بتوانند کارهایی ساختارشکنانه انجام دهند.
از گربهٔ من مراقبت کن/ Take Care of My Cat (2001) که نخستین فیلم جئونگ جاِاون است، داستان زندگی پنج زن جوان پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان است و تغییرات ناگوار و همچنین مشکلات الهام‌بخشی را به تصویر می‌کشد که این زنان، هم در دوستی‌های خود و هم در دنیای کار با آن‌ها روبه‌رو می‌شوند. بچه‌گربهٔ ولگرد در فیلم استعاره‌ای از روابطِ روبه‌وخامتِ دوستان است و آن قدر دست به دست می‌شود تا در نهایت به یک زوج سپرده می‌شود. در طول فیلم دوستان با تلفنِ همراه مدام در حال تماس‌اند و دربارهٔ موضوعاتی فراگیر که زندگی‌شان را به یک‌دیگر پیوند می‌دهد، صحبت می‌کنند.
کارگردان در این فیلم پدیدهٔ جهانی‌شدن را با تمرکز بر روابط چند زن بیان می‌کند. فیلم در زمرهٔ آثار مهم سینمای مدرن کره به حساب می‌آید و با وجود حضور ناموفق در گیشه طرف‌داران ویژهٔ زیادی پیدا کرد، در چند جشنوارهٔ جهانی به نمایش درآمد و برندهٔ چند جایزه در آن‌ها شد.
دل‌دادگی و سرخی/ Crush and Blush (2008) اولین ساختهٔ لی کیونگ‌می و همچنین نخستین فیلمی‌ست که توسط پارک چان‌ووک تهیه شد. او پیش از این اثر نیز به عنوان نویسندهٔ فیلم‌نامه و دستیار کارگردان در همدردی با بانوی انتقام (2005) با این فیلم‌ساز مهم سینمای کره همکاری داشت. این کمدی سیاه رمانتیک دربارهٔ یک خانم‌معلم شلخته و دوست‌نداشتنی‌ست که در دبیرستان تدریسِ زبان روسی می‌کند و معمولاً رنگ صورتش سرخ می‌شود! او به‌مدت ده سال به معلم سابق و همکار کنونی‌اش علاقه داشته که خود این مرد اکنون به خانم‌معلم جدید و خوش‌چهرهٔ دیگری دل بسته است.
کمدی در این فیلم با هدف قصه هماهنگی دارد و مهارت فیلم‌ساز در خلق صحنه‌های شوخ و عاشقانه، چشم‌گیر است. [خود کارگردان مدرکش را به زبان روسی گرفته و بعید نیست مثل برخی دیگر از کارگردان‌ها این فیلم ریشه در تجربه‌های شخصی خود او هم داشته باشد.]
