رستگاری در لبهٔ باریک برزخ
نقدی بر «صراط»
پابرهنه تا بهشتِ بیرنجی
«من با مرگ بازی میکنم، چون در سکوت او حقیقتی هست که زندگی از گفتنش میترسد.» (مهر هفتم، اینگمار برگمان) نام کوستاگاوراس برای نسل من نمونهٔ شاخص «سینمای سیاسی» است. او در فیلمهایی مثل زِد، اعتراف، حکومت نظامی، گمشده، هانا ک، جعبهٔ موسیقی و آمین، به شیوهای مستقیم و گاه شاعرانه دربارهٔ دیکتاتوری، رژیمهای اقتدارگرا […]
آواز زخمی پرندۀ خارزار
نقد فیلم «یک ناشناختهٔ کامل»
مناسک سخت عشق
نقد فیلم «ورمیلیو»
مرگ به مثابۀ زمزمۀ شعری در خلوت
اولین فیلم انگلیسیزبان پدرو آلمودوار، دور از سبکوسیاق همیشگیاش، نامتعارفترین و چه بسا جسورانهترین اثر او هم هست. با اعتمادبهنفسی عجیبوغریب، با دو شخصیت زن و گفتوگوهای پرشمار تئاتری و البته کند پیش میرود، در حدی که برخی به تماشاگران هشدار دادهاند کمربندهای صبوریشان را برای تماشای یک فیلم کسالتبار، محکم ببندند. بهتر است توقعات […]
