گلادیاتور2 روایت وقایع شانزده سال پس از داستان گلادیاتور (2000) است. فیلم فروش خوبی دارد اما در سایهٔ سنگین فیلم اول نقد و بررسی میشود. کارگردانی، بازیگری، طراحی صحنه و تدوین خوبی دارد اما مغایرتهای تاریخی، جای خالی احساسات تکاندهنده، و شباهتهای بیش از اندازهاش به فیلم اول باعث کم شدن امتیازش از دیدگاه بینندگان است.
فیلمنامه: ایدهٔ ساخت دنبالهٔ گلادیاتور از سال 2001 مطرح شد. خریده شدن کمپانی دریم ورکس توسط پارامونت در سال 2006 یک بار تصمیمهای نهایی و کلید خوردن فیلم را متوقف کرد، و بار دیگر اعتصاب کارکنان هالیوود در سال 2023. پیشنهادهای بسیار و متنوعی طی سالها برای فیلمنامهٔ قسمت دوم وجود داشت. یکی از آنها داستان زندگی پس از مرگ مَکسیموس (شخصیت اصلی فیلم اول با بازی راسِل کرو) در جهان آخرت بود. در این فیلمنامه قرار بود مکسیموس برای رهایی و گذر از برزخ مجبور شود نسلهای طولانی و پیدرپی در دنیا زندگی کند و بجنگد؛ از قرن سوم تا بیستم میلادی. این داستان قطعاً خیلی از آنچه از فیلم اول در سر داریم دور بود و بیش از حد تخیلی. اما شاید بین چنین ایدهای با یک تکرار تمامعیار از فیلم قبل (آنچه فیلم دوم پدید آورد) میشد حد وسطی پیدا کرد. اما فیلمنامهٔ تاییدشده چنین نشد.
برعکس فیلم اول که بسیار جدی و تراژیک است، گلادیاتور2 آن عمق احساسی، پختگی و جدیت را ندارد. ما با امپراتورهای دیوانه دوقلویی مواجهیم که جنونشان به طنزی سیاه کشیده میشود و یادآور شخصیتهای منفی بزدل و مسخرهٔ فیلمهای دههٔ 1960 هستند؛ دوقلوهایی رنگپریده و مونارنجی که خصوصیاتی زنانه دارند، مریضگونه هستند، و از سیاست و صلابت هیچ نمیدانند.
اصل داستان هم در مقایسه با فیلم اول چندان بر احساسات شخصیت اصلی متکی نیست و گویی تمرکز اصلیاش بر نبردهای تن به تن و خشونت شدید است. اگر فیلمنامه چنین متمرکز بر رخدادهای داخل کولوسئوم نبود و فراتر از آن و آنچه در فیلم قبل رخ داده بود میرفت، بدون شک سطح فیلم میتوانست خیلی بالاتر برود.
مشکل دیگر فیلمنامه که صدای بسیاری از تماشاگران و منتقدان را درآورد، خطاهای فاحش تاریخی آن است که بهوضوح برای نویسنده و کارگردان اهمیتی نداشته است. در فیلم با کافهای روبهرو میشویم که مردی آنجا مشغول روزنامه خواندن است. در آن زمان کافهای وجود نداشت و هنوز 1200 سال به شروع صنعت چاپ مانده بود. در فیلم، گلادیاتورها را با فلز داغ میزنند در حالی که فقط بردهها این گونه نشانهگذاری میشدند تا اگر فرار کردند بشود آنها را از افراد آزاد تشخیص داد. در فیلم با حیواناتی داخل کولوسئوم روبهرو میشویم که هرگز در واقعیت توسط رومیان به آنجا برده نشدند: از کوسه گرفته تا کرگدن و نوعی بابون وحشی. [یکی از بدترین بخشهای فیلم هم از نظر جلوههای کامپیوتری همین بخش است.]
ویدئو از کانال آپارات «آپاراتگرام»
