پابرهنه تا بهشتِ بی‌رنجی
«من با مرگ بازی می‌کنم، چون در سکوت او حقیقتی هست که زندگی از گفتنش می‌ترسد.» (مهر هفتم، اینگمار برگمان) نام کوستاگاوراس برای نسل من نمونهٔ شاخص «سینمای سیاسی» است. او در فیلم‌هایی مثل زِد، اعتراف، حکومت نظامی، گم‌شده، هانا ک، جعبهٔ موسیقی و آمین، به شیوه‌ای مستقیم و گاه شاعرانه دربارهٔ دیکتاتوری، رژیم‌های اقتدارگرا […]
قایق کاغذی
نقد «ناتور دشت»
آیا دوران پپ به پایان رسیده؟
نقد مستند «پپ گواردیولا: در جستوجوی کمال»
اخلاق در مسلخ
نگاهی به شخصیتهای «زن و بچه»
درست مُردنِ دو لاتِ بامرام!
نقد «صبح اعدام»
