رابرت ردفورد یکی از اسطوره‌های بازیگری سینمای آمریکا (و جهان) با کاریزمای ذاتی و اندوختهٔ تجربه‌های آغازینش در تئاتر، پرسونایی همدلی‌برانگیز از خود نزد چند نسل از سینمادوستان ساخت که حتی در نقش‌های منفی نیز دلپذیر بود. برای بسیاری از تماشاگران سینما، نام او در میان فهرست خیالی ده بازیگر برگزیده‌اش وجود دارد. در میان سینمادوستان ایرانی هم او با موهای پرپشت بور و چشمان آبی محبوبیت بسیار دارد. وقتی کارگردانی را هم شروع کرد موفق بود و با همان اولین فیلمش اسکار گرفت، اما سینما بیش از هر چیز رابرت ردفورد را با تصویرش روی پرده می‌شناسد و به یاد می‌آورد.
رابرت ردفورد یک جنتلمن واقعی هم بود. یک شخصیت احترام‌برانگیز، نه فقط به عنوان سینماگر، بلکه یک دوستدار طبیعت و محیط زیست هم بود که فعالیت‌هایش منحصر به سخنرانی و نوشتن نبود. از سوی دیگر به عنوان یک دوستدار و حامی سینمای مستقل و سینماگران مستعد ناشناخته، هم با ایجاد مؤسسهٔ ساندنس در حد توان خود به تولید فیلم‌های برخی از آن‌ها کمک مالی و فنی می‌کرد، و هم با جشنوارهٔ منحصربه‌فرد و استثنایی‌اش ساندنس به عرضه و شناساندن آن‌ها می‌پرداخت؛ جشنواره‌ای که جهت‌گیری فرهنگی‌اش در مقایسه با جشنواره‌های پرزرق‌وبرق سینمای تجاری زبانزد است.
از 1960 تا 2020 طی شصت سال 36 فیلم بازی و از 1980 چهارده فیلم کارگردانی و تهیه کرد. فعالیت‌های دیگرش را هم که به این آمار اضافه کنید. معنایش یک کارنامهٔ پربار است. به مناسبت مرگ رابرت ردفورد، این پروندهٔ مختصر را تدارک دیده‌ایم؛ برای کسی که حداقل سزاوار یک کتاب است.
ویدئوها: کانال یوتیوب «Universal Pictures»
ویدئو: کانال یوتیوب «Warner Bros. Classics»
ویدئو: کانال یوتیوب «Twentieth Century Studios»
ویدئوها: کانال یوتیوب «Rotten Tomatoes Classic Trailers»
ویدئو: کانال یوتیوب «Film Trailer Channel»
