۱. جعفر پناهی فعالیت سینمایی خود را با دستیاری عباس کیارستمی آغاز کرد و نخستین فیلمش بادکنک سفید را در سال ۱۳۷۵ با فیلم‌نامه‌ای از کیارستمی جلوی دوربین برد که در راستای فیلم‌های «کانونی» و «جشنواره‌ای» مرسوم آن سال‌ها بود. فیلم‌هایی که معمولاً قهرمان‌شان یک کودک یا نوجوانی کله‌شق بود که در زندگی روزمره دچار مشکل می‌شد و کل فیلم حکایت سرسختی‌ها و تسلیم نشدن‌های این قهرمانان کوچک را به نمایش می‌گذاشت. این‌بار هم دخترکی در ساعات آخر سال برای خرید ماهی سفره هفت‌سین از مادرش یک اسکناس گرفته و آن را گم می‌کند. او برای پیدا کردن آن اسکناس با آدم‌های مختلفی روبه‌رو شده و اتفاقات زیادی را از سر می‌گذراند. فیلم برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول از جشنواره فجر شد و در جشنواره‌های خارجی زیادی شرکت کرد و مورد تحسین قرار گرفت که مهم‌ترین‌شان کسب جایزه دوربین طلایی از چهل‌وهشتمین جشنواره فیلم کن بود.
۲. سه سال بعد، پناهی فیلم تا به امروز توقیف شده دایره را با فیلم‌نامه‌ای از کامبوزیا پرتوی ساخت که برنده شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز شد. فیلم روایت‌گر داستان شش زن است که از زندان گریخته‌اند و هر کدام سرنوشت متفاوتی را تجربه می‌کنند. دایره با کسب پروانه ساخت، روند تولید را قانونی طی کرد ولی نسخه نهایی به‌زعم مسئولین، بسیار تلخ و مأیوس‌کننده و عاری از واقعیت تشخیص داده شده و مجوز نمایش دریافت نکرد.
۳. پناهی طلای سرخ (۱۳۸۲) را باز هم با فیلم‌نامه استادش عباس کیارستمی ساخت، اما این فیلم نیز به خاطر آن‌چه «سیاه‌نمایی بیش از حد» اطلاق می‌شد ،از نمایش عمومی بازماند. فیلم از بازیگران غیرحرفه‌ای بهره می‌برد و کارگردان سعی کرده بود تا لایه‌های مختلف زندگی ایرانیان را نمایش بدهد و به شکلی مسأله شکاف طبقاتی را در میان مردم ایران بررسی کند. این فیلم در هیچ یک از جشنواره‌های داخلی حضور نیافت اما در بسیاری از جشنواره‌های خارجی شرکت کرد و توانست جایزه هیأت داوران جشنواره فیلم کن و همچنین سی‌ونهمین دوره جشنواره فیلم شیکاگو را در بخش بهترین فیلم دریافت کند.
۴. دو سال بعد، او آفساید را با داستانی در مورد محدودیت‌های اعمال‌شده برای حضور خانم‌ها در ورزشگاه‌های ایران ساخت که باز هم از بازیگران عموماً غیرحرفه‌ای سود می‌جست. فیلم داستان حاشیه‌های آخرین بازی تیم ملی ایران در راه صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و دستگیر شدن تعدادی دختر نوجوان هنگام ورود به ورزشگاه آزادی است و در برخی صحنه‌ها، بازی ایران – بحرین و واکنش‌های تماشاگران را به صورت واقعی در فیلم نشان داده می‌شوند. فیلم در زمان ساخت خود با اتهام تاریخ مصرف داشتن روبه‌رو بود که البته امروز بعد از ۱۹ سال کاملاً طراوت خود را حفظ کرده است. هرچند قضیه ورود دختران به ورزشگاه تا حدودی مرتفع شده اما این فیلم سندی تاریخی از محرومیت دختران ایرانی از بدیهی‌ترین حقوق انسانی محسوب می‌شود. آفساید جایزه خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین را در ۲۰۰۶ به دست آورد.
۵. پناهی بعد از اتفاقات سیاسی سال ۱۳۸۸ دستگیر و به بیست سال محرومیت از فیلم‌سازی محکوم شد. ولی با این حال، او از پا ننشست و با استفاده از دوربین موبایل و با ابتدایی‌ترین امکانات چند فیلم ساخت که از آن جمله می‌توان به تاکسی، پرده، این یک فیلم نیست و سه‌رخ اشاره کرد که فیلم اخیر با بازی خود پناهی و بهناز جعفری کاملاً به سبک فیلم‌های جاده‌ای عباس کیارستمی است. این‌که شخصی با یک ماشین در پی یافتن حقیقت به جاده می‌زند معمولاً در سینمای کیارستمی به‌وفور یافت می‌شود، ولی فقط آن حلاوت و طنز خاص کیارستمی در فیلم غایب است. پناهی در سال‌های اخیر با تمام محدودیت‌ها فیلم‌های خرس نیست و یک تصادف ساده را ساخت که اولی برنده جایزه ویژه هیأت داوران هفتادونهمین جشنواره فیلم ونیز و دومی همین چندی پیش برنده نخل طلا از هفتادوهشتمین جشنواره فیلم کن شد.
