یکی از ژانرهای ناموفق در سینمای ایران ژانر وحشت است. شاید علت اصلی برخی کمدی‌های ناخواسته‌ای که به نیت فیلم‌هایی در این ژانر ساخته شده و به ثمر ننشسته‌اند، عدم تسلط تئوریک فیلم‌سازان ایرانی به این ژانر دشوار و برداشت‌های نادرست از مواجهه احتمالی مخاطب با عناصر وحشت‌زا و فقدان کشش دراماتیک کافی در مقایسه با حجم صحنه‌های اکشن باشد. کتاب «مسیرهای تاریک» نوشته کندال آر. فیلیپس، که با ترجمه امید برمی و شایان کریمی در سال ۱۴۰۲ توسط نشر «رایبد» منتشر شد،با تمرکز روی آثار سه فیلم‌ساز شاخص دوران مدرن سینمای وحشت، جورج رومرو، وس کریون و جان کارپنتر، کوشیده تا به تحلیلی درست از محتوای فیلم‌های این کارگردانان در ارتباط با نمایه‌های وحشت بر پرده سینما بپردازد.
رومرو با فیلم شب مردگان زنده سینمای وحشت آمریکا را وارد دوران تازه‌ای از شکوفایی کرد. فیلم‌های وس کریون در حالی که در گیشه هم موفق بودند، در اجرا هم به سمت زیبایی‌شناسی معاصر نیز پیش رفت. جان کارپنتر هم که بیشتر با فیلم هالووین شناخته می‌شود، کارنامه‌ای پرنوسان از موفقیت و شکست دارد. هر کدام از فصل‌های کتاب، بنا به روند معرفی و تحلیل ژانری فیلم‌های هر کدام از این فیلم‌سازان، به بخش‌های کوچکتر تقسیم شده‌اند. به عنوان مثال، بخش جورج رومرو به بدن به مثابه تضاد، بدن به مثابه مکان تقابل و بدن‌های اساطیری رومرو تقسیم شده و فیلم‌هایی که در هر کدام از این بخش‌ها قابل بررسی هستند مورد تحلیل قرار می‌گیرند. در فصل مربوط به وس کریون فرم، تکنولوژی و خانواده‌های گوتیک از منظر کریون زیر ذره‌بین می‌روند. در فصل جان کارپنتر هم فیلم‌های شاخص او در سه دسته‌بندی مرتبط با مکان‌های محاصره‌شده، آستانه‌های ممنوع و آوارگان در ویرانی با توجه به نگاه کارپنتر به سوژه‌های داستانی وحشت‌آفرین مورد تحلیل قرار می‌گیرند.
کتاب حاضر با اضافه شدن بخشی که به صورت فشرده و مختصر به ارائه خلاصه‌ای از داستان فیلم‌های مورد بحث و بررسی در فصول مختلف می‌پرداخت، و نیز اضافه شدن عکس‌هایی از فیلم‌های مختلف (که در متن اصلی کتاب وجود دارد) می‌توانست به کتابی جذاب‌تر بدل شود. به‌رغم این نکته، «مسیرهای تاریک» که نسخه اصلی آن سال ۲۰۲۱ منتشر شده، کتاب جالبی در زمینه شناخت عناصر تأثیرگذار در فیلم‌های متعلق به سینمای وحشت است.
