المپیک، این میعادگاه پرقدمت عاشقان ورزش با تمام خوشی‌ها و بدی‌هایش به پایان رسید… بابت آغاز این مطلب با جملاتی صداوسیماپسند که با کلماتی کلیشه‌ای ورودی نه‌چندان دل‌چسب برای‌تان رقم زد، عذر نگارنده را بپذیرید چون آن‌چه در تلویزیون رسمی ما دربارهٔ این رویداد مهم پخش شد، تفاوتی با این عبارت نداشت.
برای پوششی جامع‌تر باید دست به دامان شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های غیرفارسی‌زبان می‌شدید چون این المپیک در قیاس با دوره‌های قبل، بیرون از زمین مسابقه، حواشی بسیار داشت؛ چه برای ما که مثل همیشه درگیر موضوعاتی چون برجسته کردن ایرادهای میزبانی دشمن و مصادره شدن موفقیت ورزشکاران بوده‌ایم و چه برای فرانسوی‌ها که در زمینهٔ ایدئولوژی این بار در المپیک پرکار و فعال بودند. المپیکی که هم حاشیه‌اش بر متن غلبه کرد و هم بیش‌تر از تمام المپیک‌ها «زرد» بود.
افتتاحیه یا افتضاحیه؟
جنجالی‌ترین و پرحاشیه‌ترین بخش پاریس 2024 افتتاحیه‌ای بود که در آن تابوشکنی بیداد می‌کرد. رژهٔ سنتی همیشگی کشورها به قایق‌سواری روی رود سن تبدیل شد و پس از آن انتقاد بود و انتقاد. برخی همچنان پای‌بند به سنت همیشگی بودند و این تغییر را برنتابیدند و برخی آن را به پای هوشمندی فرانسوی‌ها گذاشتند. اما پس از این رژه اقدامات انجام‌شده برای افتتاحیه حسابی گرد و خاک به پا کرد؛ اقداماتی که هم تابوشکنانه بود، هم توهین‌آمیز و هم پرحاشیه. تابوشکنانه چون استفادهٔ چندباره از مفاهیم جنسی در ویدئوهای موزیکال ویژهٔ المپیک، توهین‌آمیز همچون تمسخر تابلوی شام آخر برای متعصبان مذهبی، و پرحاشیه برای هر مخاطب ساده‌ای که آن را از تلویزیون به صورت رتوش‌شده دید و مجبور شد مثل همیشه به سراغ جایی جز تلویزیون برود. تحلیل به سبک دکترهای خودخواندهٔ صداوسیما ماجرا بماند برای اهلش اما باید قبول کرد استفادهٔ بیش از حد از عنصر برهنگی و تبلیغات پرزرق‌وبرق ایدئولوژیک با مفاهیم کاملاً بیگانه با ورزش، به فضای المپیک بی‌ارتباط بود و چشم یک مخاطب ورزشی همان ابتدا با تبلیغ شدید انواع مکاتب افراطی کور شد.
کمی بعدتر هم حضور یک بوکسور با ظاهر مردانه به نام ایمان خلیف از الجزایر با اعتراض حریف ایتالیایی مواجه شد. این بوکسور پیش‌تر در مسابقات جهانی به دلیل داشتن کروموزم y مرد ارزیابی و محروم شده بود و حضورش در پاریس، ضمن قهرمانی با حواشی دوجانبه همراه بود؛ یک طرف مخالفان حضور خلیف در ورزش زنان را بابت ظاهرنگری و مخالفت با رشد ورزش زنان و در مقیاسی بزرگ‌تر فمینیسم محکوم می‌کردند و حرف طرف مقابل این بود که حضور فردی با قوای مردانه در ورزش زنان، در اصل نابودگری ورزش است چون برای دو جنس، «حق» باید برابر باشد و «عدالت» مطالبهٔ اصلی‌ست نه چیزهایی دیگر.
اختتامیه
مراسم اختتامیه زمین تا آسمان با افتتاحیه فرق می‌کرد و شمایلی سینمایی و ترسناک، با حضور تام کروز، داشت. در پایان هم آریانا گرانده ترانه‌ای خواند و همه چیز آمادهٔ المپیک بعدی در لس‌آنجلس شد؛ المپیکی که احتمالاً در آن شاهد تنش‌های بی‌شمار سیاسی خواهیم بود و خودمان هم نقش اول آن!
