در ابتدا اعداد بود
در حالی که بیش از پانصد میلیون علاقه‌مند روزبه‌روز مهم‌ترین جشنوارهٔ سینمایی جهان را از طریق رسانهٔ «بروت» دنبال می‌کنند و جدا از آن، میلیون‌ها نفر هم در حال گزارش دادن لحظه به لحظه با اینستاگرام، توییتر و تلگرام هستند آیا نوشتن گزارش و مطلبی که قرار است بعدها چاپ شود هنوز خواننده‌ای دارد؟ پاسخ: چرا که نه؟! می‌توان اول از همه نام فیلم‌هایی را آورد که به دلیل ضعیف بودن یا متوسط بودن، جای‌شان واقعاً در بخش مسابقه نبود و باعث می‌شد به اعتبار کن لطمه وارد شود؛ اما بودند آثار خوب و گاه بسیار خوب (اگرچه شاهکاری در این بین وجود نداشت) که در مرحلهٔ بعد به آن‌ها خواهیم پرداخت.
ضعیف‌ها و متوسط‌ها
ژان دوباری (مای ون) با بودجه‌ای عظیم یک فیلم تاریخی است که به بخشی از گذشته فرانسه می‌پردازد. بیش‌تر صحنه‌ها در کاخ ورسای با بازی خانم کارگردان در نقش اصلی و جانی دپ در نقش پادشاه ساخته شده و روایت دختری از طبقهٔ فرودست جامعه است که از طریق یک پاانداز رفته‌رفته به دربار راه می‌یابد و معشوقهٔ کنت دوباری می‌شود. او را به شاه معرفی می‌کنند و دل از شاه می‌رباید و این باعث می‌شود شاه دل‌سرد و سرخورده، دوباره لذت زندگی را بچشد.
فیلم با لباس‌های فاخر و دکورهای چشم‌نواز می‌خواهد نقص‌های میزانسن و بازی‌ها و دیالوگ‌نویسی نه‌چندان حرفه‌ای آن را جبران کند اما موفق نمی‌شود. این کارگردان/ بازیگر، در فیلم‌های قبلی‌اش مثل پلیس که مربوط به مسائل زمان حال بوده، موفق عمل کرده بود و توانست جایزهٔ داوران کن 2011 را نیز به دست آورد.
بازگشت (کاترین کورسینی) باز هم از فرانسه به زندگی خدیجه، دختر آفریقایی‌تباری که برای یک خانوادهٔ پول‌دار فرانسوی در جزیرهٔ کورس کار می‌کند می‌پردازد که نکتهٔ حایز اهمیتی، بجز در فیلم‌برداری آن، نمی‌توان یافت.
