انسانی فلزی یا فلزی انسانی؟

جولیا دوکورنائو با همان اولین فیلمش (خام،۲۰۱۶) نشان داد قصد ندارد مسائل بغرنج جهان امروز و انتقاداتش به کژتابی‌های دوران معاصر را با روشی عادی و از خلال داستان‌های معمولی روایت کند. نگاه خانم دوکورنائو به انسان و اولویت‌های ارزش‌های انسانی، نگاهی نامتعارف و به تعبیری وارونه است. او دربارۀ مثلاً ارزش‌های خانواده یا پیوند‌های خانوادگی و موروثی سراغ یک درام خانوادگی نمی‌رود بلکه در خام رابطۀ خواهرانگی و میراث ژنتیک را از خلال داستانی عجیب از خانواده‌ای خون‌آشام و مبتلا به کانیبالیسم روایت می‌کند. و وارونه از این جهت که با افراط در نمایش ضدارزش‌هایی مثل ماشینیسم، قتل و ناهنجاری‌های جنسی سعی می‌کند فقدان عاطفۀ خانوادگی و مسألۀ بغرنج مهاجرت در اروپای امروز را در تایتان به تصویر بکشد.