هم سهل هم ممتنع

محسن تنابنده هم از جمله بازیگرانی‌ست که، مثل سایر بازیگران قهرمان، برای نخستین بار در اثری از اصغر فرهادی بازی کرده است. با کوله‌باری از بازی در نقش‌های متفاوت، و کارگردانی و هدایت بازیگران در چند فیلم، حالا به کارگردانی رسیده است که کیفیت بازیگری فیلم‌هایش تبدیل به یک مثال در سینمای ایران شده. در این گفت‌وگو، از این تجربۀ تنابنده در کار با فرهادی و دستاوردهایش برای او پرسیده‌ایم.

ƒ گذشته از فیلم‌نامه و کارگردانی، یکی از جنبه‌های بارز و برجستۀ فیلم‌های اصغر فرهادی بازی‌های فیلم‌هایش است، به طوری که اغلب بازیگرن سینمای ایران مشتاق حضور در فیلم‌هایش هستند. این جنبه از فیلم‌های فرهادی از کدام فیلمش توجه شما را جلب کرد و آیا شما هم جزو آن مشتاقان بودید؟

اشتیاق من بیش از هر چیز بابت فیلم‌نامه‌های اصغر فرهادی و شخصیت‌های فیلم‌هایش بوده که از کارهای تلویزیونی‌اش توجهم را جلب کرد. البته پیش از آن تماشاگر کارهای تئاتری‌اش هم بودم اما با دیدن سریال‌های تلویزیونی‌اش - روزگار جوانی، پشت کنکوری‌ها، یادداشت‌های کودکی و داستان یک شهر - بیش‌تر توجهم جلب شد. کانال پنج تماشاگر چندانی نداشت و با سریال‌های اصغر فرهادی جان و رونق گرفت. در باب علاقه به کار با او، به عنوان یک دانشجوی ساده، البته کار چندانی نکرده بودم و تماس و ارتباطی هم نداشتیم. از همان‌جا شروع شد؛ از آشنایی با شخصیت‌های ملموس و قابل‌باور و آشنای آثارش، داستان‌های به‌روز و حاکی از دغدغه‌های اجتماعی. علاقه و توجه من از آن‌جا شروع شد و ادامه پیدا کرد... و بعد رقص در غبار و فیلم‌های بعدی‌اش که مدام پخته‌تر، و شخصیت‌های آثارش فیلم به فیلم ملموس‌تر شدند.