دردسرهای تلخ و شیرین

1) که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها...

رفتن به ونیز و جشنواره‌اش همیشه شوق بسیاری در شیفتگانش ایجاد می‌کرد اما امسال این شوق به خاطر مشکلات پیش‌آمده، کمی در آن‌ها فروکش کرد. همه‌اش تقصیر کرونا بود. امسال برای به دست آوردن بلیت تک‌تک فیلم‌ها می‌بایستی تماشاگران برنامه‌ریزی بسیار دقیقی می‌کردند. چاره‌ای هم نبود. من هم مثل دیگران باید روی سایت جشنواره بلیت هر روز و هر سئانسی را پیدا و رزرو و در موبایل ذخیره می‌کردم. اما در بیش‌تر موارد یا هنوز سایت آمادگی بلیت دادن را نداشت یا اگر نیم ساعت دیر می‌جنبیدید همۀ جاها پر می‌شد و گاهی هم در وسط عملیات رزرو بلیت، ارتباط با سایت قطع می‌شد و دردسرهای دیگر. البته تعداد بلیت‌ها به اندازۀ نصف ظرفیت هر سالن بود چون یک‌درمیان صندلی‌ها را محکم سیم‌وسرب کرده بودند تا افراد کنار هم ننشینند. جدا از آن، همۀ تماشاگران در طول نمایش بایستی با ماسک‌های نفس‌گیر فیلم‌ها را تماشا می‌کردند. همۀ این‌ها باعث شده بود عدۀ بسیاری ناخرسند باشند و مدام به مسئولان جشنواره غر بزنند.