همچنان آماتور

«رند عالم‌سوز را با مصلحت‌بینی چه کار؟»سازش‌ناپذیری کیانوش عیاری از چنین حال‌وهوایی برخاسته؛ همنشینی انسان‌دوستی و کمال‌طلبی و جسارت؛ گرچه در لحظه کسانی را برآشفته کند. او فیلم‌سازی را از سینمای آماتور آغاز کرد اما در سینمای حرفه‌ای هم به تعبیری همچنان آماتور باقی ماند؛ زیرا کم‌تر پیش آمده که به الزام‌های سینمای حرفه‌ای تسلیم شود. از انتخاب‌های موضوع‌هایش، فیلم‌نامۀ کامل نداشتن در بیش‌تر کارهایش، بی‌اعتنا بودن به هزینه‌های تولید هنگامی که حاضر است گاهی صد بار فیلم‌برداری یک نما را تکرار کند، و بسیاری از مناسبات و ضرورت‌های سینمای حرفه‌ای که به پول و سرمایه مربوط می‌شود؛ و البته از آن الزامات، بدهکاری‌هایش برای او باقی می‌ماند که از آن نمی‌تواند پا پس بکشد!