یکی از آخرین ستارگان عصر طلایی

روزهایی در نیمۀ آذر ۱۳۳۴ را به یاد می‌آورم که سینما ایران قرار بود موزیکال سینماسکوپ انتظاربرانگیز هفت عروس برای هفت برادر را نشان دهد و آن طرف خیابان هم سینمای رقیب، رکس، می‌خواست اولین فیلم سینماسکوپ خود صلاح‌الدین ایوبی و ریشارد شیردل را به نمایش بگذارد... یک شوخی دربارۀ این دو فیلم در اطراف پیچیده بود؛ این که یاکوبسن - مدیر و صاحب سینما ایران - با لحن خاص خودش گفته بود: «رشیدیان - صاحب سینما رکس - می‌خواست به مِه (من) بندازه ولی مِه بهش انداخت!» منظور این بود که رشیدیان تصمیم داشت با صلاح‌الدین ایوبی... خدمت سینما ایران برسد اما یاکوبسن با هفت عروس برای هفت برادر جوابش را داده بود... این‌ها را گفتم که یاد جین پاول همیشه با موزیکال بسیار مطبوع و شیرین هفت عروس... همراه است. او که عروس اول برادر بزرگ‌تر (هیوارد کیل) بود و با چهره‌ای ملیح و سمپاتیک، و البته با رقص‌هایی موزون و صدایی دل‌چسب، از دهۀ ۱۹۴۰ ستارۀ موزیکال‌های «مترو» شد.