درخت زندگی

سینمای هند در گذر سال‌ها بستر تغییرات گسترده‌ای در فرم و مضمون بوده است؛ از نقش ساتیاجیت رای در تحول سینمای هند و پرداختن به زندگی پررنج طبقهٔ فرودست تا تأثیر شگرف مرینال سن و پرداختن او به انسان‌ها و شخصیت‌های معمولی و ناتورالیسم افراطی‌اش. اما با وجود هر آن‌چه بر سینمای هند گذشته، موسیقی هیچ‌گاه از جهان ذهنی سینماگران هندی بیرون نرفته است. ژانر ترکیبی ماسالا سال‌هاست که به گونهٔ غالب در سینمای هند بدل شده است. ژانری که ملغمه‌ای رنگارنگ از ملودرام، اکشن، کمدی و موزیکال است و غم، ناکامی و فقر جایی در آن ندارد. قهرمانانی کلیشه‌ای که منطبق بر تفکر رؤیای آمریکایی یا بر پایهٔ منطق فیلم‌های ماسالا، به هر چه که می‌خواهند می‌رسند و در کهن‌الگویی تکراری، استعدادهای‌شان را شکوفا می‌کنند. در روزگار سیطرهٔ مطلقهٔ این ژانر، تامانه متعلق به نسلی از کارگردانان هندی‌ست که در پوست‌اندازی سینمای هند نقشی اساسی دارند.