این همان نکتهایاست که بهکل در سینمای ایران در تمام ادوارش مغفول مانده؛ توجه به «سرمایۀ انسانی». هرگز و در هیچ زمانی اشخاص شاغل در این حرفه آن طور که باید و شاید جدی گرفته نشدند و بیستوچند صنف سینمایی، همواره در سیمای یک صنف - بازیگران - خلاصه و دیده شدند! یعنی که غیر از بازیگران اصلاً کسی به حساب نیامد.
مدیریت منابع انسانی با علومی چون مدیریت رفتار، روانشناسی صنعتی (روانشناسی کار)، اقتصاد نیروی انسانی، آمار، رشد دانش و تجربههای نو و… و البته افزایش «راندمان» ارتباطی تنگاتنگ دارد. یعنی میتواند در هر حوزهای ارزشآفرینی کند. در ویکیپدیا دربارۀ مدیریت منابع انسانی (Human Resource Management) آمده است: فرآیند کار کردن با افراد، به طوری که این افراد و سازمانشان به «توانمندی کاملی» دست یابند، حتی زمانی که تغییر، نیاز به کسب مهارتهای جدید، تقبل مسئولیتهای جدید و شکل جدیدی از روابط را ملزومۀ کار کند…