از حسنعلی منصور تا روبرتو کارلوس

روزی روزگاری فوتبال («آویژه»، ۱۳۷۹) کتابی‌ست در حکم دست‌گرمی. آغاز کار جدی‌تر یک روزنامه‌نویس باسابقه برای نگارش کتاب. در جایگاه مروری بر آن‌چه می‌شود به اندوخته‌های فوتبالی نویسنده تعبیر کرد، چنگی به دل نمی‌زند اما خواندنش هم خالی از لطف نیست. رهاورد آن همان نثر مألوف و دل‌پذیر نویسنده است که گویا به زمان نیاز دارد تا قالب جذاب و پرضرباهنگی درآمیخته با مشی یک مورخ کاربلد و مسلط به سوژه بیابد. به این اعتبار این کتاب که این سال‌ها و پس از تجدید چاپ نشر «چشمه» به چاپ‌های فراوان هم رسیده، در بین «فوتبالی»های نویسنده کم‌ترین امتیاز را می‌گیرد...