آن پرده‌خوان نجیب

حمیدرضا صدر در روزهایی رفت که تعداد رفتن‌ها از شمارش خارج شده اما این چیزی از غم فقدان او نمی‌کاهد. حتی در روزهایی که اندوه، قوت غالب‌مان شده باز هم غم از دست دادن او و روایت‌های شیرینش، بغض تلخی‌ست که به این سادگی از گلو پایین نخواهد رفت. صبح آخرین جمعهٔ تیرماه با خبر درگذشت مردی آغاز شد که تمام جمعه‌های جوانی‌اش روی سکوهای امجدیه گذشته بود، تا بعدها بتواند فوتبال را هنرمندانه با یک سنجاق ریز و نادیدنی به سینما بدوزد. او را با روایت‌های یگانه‌اش دربارهٔ فوتبال و توصیف‌های دل‌پذیرش پیرامون سینما به خاطر خواهیم آورد؛ روایت‌هایی که گاه تماشایی‌تر از خود سینما بودند و هیجان‌انگیز‌تر از خود فوتبال...