مرارت‌های ناصر تقوایی بودن

پیش‌درآمد

در فصلی از ناخدا خورشید، مستر فرهان (علی نصیریان) پس از این که حسابش را در «مُضیف» پرداخت می‌کند، با وداعی گرم از آن‌جا بیرون می‌زند و چمدان در دست، به سمت ساحل به‌راه می‌افتد. در پیش‌زمینه، در نمای سرازیر، او با تأنی گام برمی‌دارد و در پس‌زمینه، یکی از کارکنان مضیف، به سوی اتاق اجاره‌ای‌اش می‌رود و در را قفل می‌کند. کارگردان به نظر کار خاصی نکرده اما سینما با همین انتخاب‌های هوشمندانه تعریف می‌شود. بهرام بیضایی در کتاب درخشان هیچکاک در قاب، مثالی ساده و راه‌گشا دارد از شمال از شمال غربی. راجر تورنهیل (کری گرانت) دیر به جلسه‌ای رسیده و چون تأخیرش در مراسم پیش‌بینی نشده بوده، برایش صندلی‌ای در نظر می‌گیرند جدا از ردیف‌های پر از صندلی و مهمان. بیضایی در تکمیل این مثال می‌گوید همین تمهید به‌ظاهر کوچک، نقشی بزرگ در پذیرش بیننده دارد...