«گوزن‌ها»، سینما رکس و چند داستان دیگر

جنایت بی‌دقت یک روایت پست‌مدرنیستی از فاجعهٔ سینما رکس آبادان است؛ فیلمی که با وجود اتکا به اسناد و شواهد و فکت‌های تاریخی، چندان به روایت رئالیستی ماجرا پای‌بند نیست و شهرام مکری آن را بهانه‌ای هنرمندانه می‌کند برای: ۱) خلق یک فیلم نامتعارف بر مبنای یک رویداد واقعی، ۲) تداوم تمهیدهای روایتی و فرمی که از آغاز کارنامه‌اش ادامه داشته و حالا با سه فیلم کوتاه و چهار فیلم بلند می‌توان او را یک فیلم‌ساز مؤلف خواند، و ۳) کنایه‌هایی ظریف به جنایت‌های بی‌دقت دیگر که باز هم می‌تواند جان انسان‌هایی را بگیرد. فاجعهٔ سینما رکس در ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ یکی از صفحات غم‌بار تاریخ معاصر این سرزمین است که طی ۴۳ سال اخیر بسیاری از گوشه‌هایش آشکار شده و البته هنوز برخی نقاط آن در تاریکی مانده است. شهرام مکری با روایتی متفاوت از این واقعه، با جابه‌جایی ترکیب و تغییر زمان‌ها و مکان‌ها، علاوه بر تداوم بخشیدن به آزمودن بازی‌های فرمی مورد علاقه‌اش، می‌گوید که جنایت‌های بی‌دقت، مدام فاجعه می‌آفریند و بی‌دقتی جنایت‌کاران باز هم می‌تواند جان‌های بسیاری را بگیرد؛ چه آن پدر نظامی که به دلیل بی‌دقتی در پاییدن آینهٔ بغل دختر خردسالش را زیر گرفته و کشته، چه آن شلیک‌کنندگان موشک عمل‌نکرده که در بیابان فرود آمده و می‌توانست جان عده‌ای را بگیرد، و چه آن تودهٔ آتشین پایان فیلم که در آسمان پیش می‌رود و معلوم نیست چند قربانی خواهد گرفت...