کارولین وینیال، فارغالتحصیل و دانشآموختهٔ «مدرسهٔ عالی تصویر و صدای فرانسه» (لا فِمیس)، اولین فیلم بلند خود را در سال ۲۰۰۰ با نام دخترانِ دیگر ساخت. این فیلم که در بخش منتقدان جشنوارهٔ کن همان سال به نمایش درآمد، با استقبال زیادی روبهرو شد. بیست سال بعد، خانم وینیال که در این مدت هرگز دست از نوشتن نکشیده بود، بار دیگر به دنیای فیلمسازی برگشت، و این بار فیلم دوم خود را با عنوان آنتوانت در سهون کارگردانی کرد. فیلم بر اساس کتاب سفر با الاغ در سهون نوشتهٔ رابرت لوییس استیونسن ساخته شده و داستان آشنایی دارد. نویسندهٔ جزیرهٔ گنج و دکتر جکیل و آقای هاید در اواخر بیستسالگی و در حالی که هنوز از هر نظر وابسته به پدر و مادرش بود، دست به سفری برای نگارش و انتشار کتابش زد؛ در حالی که این سفر این امکان را به او میداد که هنگام نگارش داستان احتمالی جدیدش از رابطهای عاشقانه با زنی آمریکایی که از سوی خانواده و دوستانش تأیید نمیشد فاصله بگیرد. استیونسن در این سفر دوازدهروزه، مسیری دویستکیلومتری را به صورت انفرادی در مناطق کمجمعیت و فقیر سهون در جنوب مرکزی فرانسه در سال ۱۸۷۸ طی کرد. او در سفرنامهاش اغلب سهون را با مناطقی از اسکاتلند مقایسه میکند. یکی دیگر از شخصیتهای اصلی این سفر «مُدِستین» است، الاغی لجوج و چموش که استیونسن هیچگاه نتوانست بر وی مسلط شده و مهارش کند. این یکی از اولین گزارشهاست که پیادهروی و چادر زدن در فضای باز را به عنوان یک فعالیت تفریحی ارائه میدهد. همچنین از بهکارگیری یکی از اولین کیسههای خواب، بزرگ و به اندازهٔ کافی سنگین که برای حمل آن به الاغی احتیاج دارد، حکایت دارد. استیونسن چند بار با یک دستفروش اشتباه گرفته میشود، شغلِ معمول کسی که به سبکوسیاق او سفر میکند...