مهاجرت سینمای مستقل

در شمارۀ قبل به تولید، پخش و تبلیغات سینمای هنری و مستقل بعد از کرونا پرداختم و در این یادداشت به نمایش فیلم‌های هنری در سالن‌های سینما در دوران پساکرونا می‌پردازم.

در سال‌های اخیر سینمای ایران توانسته‌ روند روبه‌رشدی را در جهت ساخت و بهره‌برداری از سینماهای چندسالنه تجربه کند. آمارها نشان می‌دهد که‌‌: 300 سالن سال 1392 به حدود 600 سالن تا پایان سال 1399رشد داشته و تعداد تماشاگر از سال 1392 با 8 میلیون بلیت به 27 میلیون بلیت در سال 1398 رسیده است. شایان ذکر است که گردش مالی سالن‌های سینما نیز از حدود 35 میلیارد تومان در سال 1392 به حدود 300 میلیارد تومان در سال 98 رسیده است. از مهم‌ترین دلایل این رشد، توجه سرمایه‌گذاران مال‌های تجاری به اهمیت ساخت مراکز فرهنگی و هنری و سرگرمی است که نمونه‌های موفقش پردیس کورش و چند مال دیگر است. افزایش ظرفیت‌های سینمایی، سرمایه‌گذاری در این مکان‌ها را برای رونق و افزایش اجاره‌بها و فروش واحدهای تجاری توجیه کرده ‌است. (سینمای ایران با این که خود فاقد توجیه اقتصادی است اما به دلیل توجه مخاطبان حداقلی، می‌تواند باعث رشد بهای واحدهای تجاری شود و بستۀ خدماتی فرهنگی و هنری و سرگرمی مال‌های تجاری را کامل کند.) البته باید متذکر شوم که فی‌نفسه ساخت سالن‌های سینمایی با توجه به میزان سرمایه‌گذاری برای هر صندلی (حدود 25 تا 30 میلیون تومان) اقتصادی نیست...