در یک پیچ تاریخی

شاید از بدیهیات باشد اما هر سال این سؤال از نو مطرح است که چرا در جشنوارهٔ کن شرکت می‌کنیم؟ برای من اطلاع از مسیری که ناخودآگاه جمعی جهان در حال پیمودن است از طریق بازتابش در سینما جلوه پیدا می‌کند و هر روز با «دریافت» آن‌چه در طول جشنواره بر پرده می‌بینم، با توجه به جغرافیایی که فیلم از آن بیرون ‌آمده، به شناختی کلی از مردمی ناآشنا دست پیدا می‌کنم. اما دیدن فرم‌های تازهٔ روایت سینمایی همراه با تکثر صداهای متعلق به هر جامعه، و محتوایی از مسائل گریبان‌گیر روز دنیا همچون مهاجرت، چندفرهنگی، شتاب خیره‌کنندهٔ جهان با حضور جهان مجازی و نرم‌افزارهای تسهیلگر ارتباطات بشری موضوع‌هایی هستند که هر بار وجوه تازه‌ای از آن‌ها در فیلم‌های کن هویدا می‌شود. به همین سیاق، آن‌چه بیست سال پیش نوآوری محسوب می‌شد امروز روشی تکراری و قراردادی بی‌فایده تلقی می‌شود و محتوای آن اغلب کهنه. این است که فیلم‌سازانی که با چالش به‌روزشدن دست‌وپنجه نرم نکنند از گردونه خارج می‌شوند...