فوتبال در زمين بازی يا روی پردهٔ نمايش؟

ديدار از يک مسابقهٔ هيجان‌انگيز مثل فوتبال از روی سکوهای استاديوم‌ها براي‌تان جالب‌تر است يا روی صفحهٔ تلويزيون؟ شايد هم روی پرده‌های عريض سينما همراه با تماشاگرانی که پاره‌ای از آن‌ها اساساً امکان حضور در استاديوم‌ها را ندارند؟ جدا از اين، شما به‌عنوان يک تماشاگر تلويزيوني علاقه‌مند به فوتبال، خارج از مستطيل سبز، پشت‌صحنهٔ اين رويدادها چه‌قدر برای‌تان جذاب است؟ مثلاً اگر دوربينی در رختکن‌ها بود و واکنش مربی و بازيکنان تيم‌ها را قبل از بازی و بين دو نيمه نمايش می‌داد، اين گزارش تلويزيونی حال‌وهوای زنده‌تری پيدا نمی‌کرد؟ البته ممکن است بگوييد برخی از مربيان يا بازيکنان چنان بددهن و ليچارگو هستند که پخش حرف‌های‌شان در رختکن‌ها يا روی نيمکت‌ها بدآموزی دارد و حرمت ورزش را از بين می‌برد. در مسابقه‌های واليبال و زمان تايم‌اوت‌ها، کمرامن‌ها تا جايی که ممکن است به بازيکنان نزديک می‌شوند، چون تماشاگر دوست دارد بداند بين مربی و بازيکنانش چه نکته‌هايی ردوبدل می‌شود و واکنش‌ها چه شکلی است. در فوتبال چنين اتفاقی معمولاً يا نمی‌افتد يا کم‌تر شاهدش هستيم...