تابلوی غم‌انگيز

محمد برسوزیان یکی از بازیگران نقش‌های فرعی و مکمل بود که انگار همیشه او را در فیلم‌ها دیده بودیم. گاهی پهلوان بود، گاهی نظامی، گاهی افسر بی‌رحم عراقی و گاهی هم پدر معتاد یا پدر زحمتکش و... انگار در همۀ فیلم‌ها حضور داشت، حتی اگر حضور نداشت! چهرۀ توأمان آرام و خشن‌اش به او این امکان را می‌داد که در نقش‌های متنوعی ظاهر شود و به همین دلیل یکی از پرکارترین بازیگران نقش‌های مکمل سینمای ایران بود. او که کمی پیش از انقلاب، کارش را آغاز کرده بود، پس از تغییر و تحولات جامعه، کارنامۀ پربارش را آغاز کرد و با کارگردان‌های زیادی همکاری داشت؛ یدالله صمدی، حسن هدایت، داریوش فرهنگ، حسن فتحی و... هر سال تقریباً در دوسه فیلم بازی می‌کرد و این روند تا سال‌های آخر عمرش نیز ادامه داشت...