او همچنان می‌دمد...

شصت سال از خودکشی ارنست همینگ‌وی در تابستان ۱۹۶۱ می‌گذرد. شاید روزی که در ۶۲سالگی گلولهٔ تفنگ شکاری را در دهانش خالی کرد دنیا دیگر برای او از معنی «قشنگ» خالی شده بود و ارزش «مبارزه» نداشت ولی پیش از آن به گواه زندگی پرتکاپو و میراث مکتوب پرماجرایی که از خود به جا گذاشت، عمر نه‌چندان درازش را، در این دنیا، به مبارزه گذراند. قصه‌های پرحادثهٔ همینگ‌وی که برخاسته از تجربه‌های زندگی خود اوست خیلی زود مورد توجه هالیوود قرار گرفت ولی رابطهٔ نویسنده با صنعت سینما هیچ‌گاه هموار نشد و همیشه داستان قهر و آشتی بود؛ او هرگز به‌نیکی از هالیوود یاد نکرد و جز یکی‌دو بار، از اقتباس‌های سینمایی از داستان‌هایش خرسند نبود. گفته‌اند یگانه دلیل او به رضایت به این همکاری مبلغ کلان دستمزدهایش بوده تا خرج سفرهای دور و درازش را درآورد. با این حال برخی از آثار سینمایی با اقتباس از رمان‌ها و داستان‌های کوتاه همینگ‌وی، اگر نه همیشه وفادار اما آثاری ماندگار و ممتاز هستند...