مردِ زخمی بریده

کیم کی‌دوک در یازدهم دسامبر 2020 (21 آذر 1399) نُه روز پیش از شصتمین سالگرد تولدش به دلیل ابتلا به ویروس کرونا در لتونی درگذشت. نیمه دوم زندگی‌اش که با سینما آشنا شد و چند سال بعد شروع به فیلم‌سازی کرد، کوتاه‌تر از نیمه بلند اولش بود که در آن مثل یکی از شخصیت‌های فراموش‌شده اغلب آثارش در حاشیه جامعه زندگی می‌کرد و برای امرار معاش در خیابان نقاشی آدم‌های معمولی را می‌کشید. او سینما را آکادمیک نیاموخت و امروز بیش‌تر فیلم‌هایش انسجام و خوش‌ساختی استاندارد را ندارند یا گاهی منطق جهان داستانی‌شان به واسطه رویکردی معناگرا از مسیر خارج می‌شود اما آثارش تأثیرگذارند و به‌یادماندنی، چون از زندگی واقعی می‌آیند و آن‌چه پیرامونش نظاره می‌کرد؛ همان عاملی که وجه تمایز آثار تمام فیلم‌سازان برجسته تاریخ سینما است از کسانی که فنی و حساب‌شده و مهندسی‌شده فیلم می‌سازند؛ و البته که تجربه زندگی کیم کی‌دوک با نبوغ کم‌نظیرش در پرداخت و روایت داستان‌های مورد نظر او آمیخته است. خودش هم جایی گفته: «فیلم‌های خوب نه با پول، بلکه با شور و اشتیاق ساخته می‌شوند.»...