چشم همه ما به آیداست...
نقد فیلم کجا می‌روی آیدا؟
آماری منتشر شده بود که نشان می‌داد کسانی که طی تاریخ از بیماری‌های قلبی فوت شده‌اند بسیار بیشتر از کسانی هستند که در جنگ‌ها و خون‌ریزی‌های مختلف مرده‌اند. از آن آمار چنین نتیجه گرفته بودند که آن طور هم که به نظر می‌آید جنگ‌ها و خون‌ریزی‌های تاریخ باعث نابودی انسان‌ها نشده و به این شکل می‌شود نگاه امیدوارانه‌تر و خوش‌بینانه‌تری به آدم‌ها داشت. این هم یک دیدگاه است و نمی‌توان به آن خرده گرفت. اما گرفتاری این‌جاست که اگر قرار باشد این آمار را دستاویز یا توجیهی برای رفتار غیرانسانی آدم‌ها قرار بدهیم، دیگر کلاه‌مان پس معرکه خواهد بود. چرا وقتی از «انسان» صحبت به میان می‌آید، برای توجیه رفتارهایش باید چنین آمارهایی تولید شود؟ جلوه ابتدایی انسانیت خشونت و قهر و ظلم است یا مهربانی و شفقت و نوع‌دوستی؟ اصلا همین که برای توجیه رفتارهای خشونت‌بار و ترسناک آدم‌ها، اینفوگرافی و آمار و ارقام تهیه می‌کنند ترسناک و تهدید‌کننده است...