تنهایی و اندوه آدم‌خوار میلواکی

نتفلیکس در سال 2022 برای جفری دامر سنگ تمام گذاشت! در این سال علاوه بر مینی‌سریال توفانی دامر- هیولا، بخش سوم از مجموعه مستندهای دیدنی گفت‌وگو با یک قاتل... را هم در سه اپیزود عرضه کرد که اختصاص به جفری دامر داشت. (دو مجموعهٔ دیگر عبارتند از گفت‌وگو با یک قاتل: نوارهای جان وین گیسی و گفت‌وگو با یک قاتل: نوارهای تد باندی). نتفلیکس اعلام کرده قصد دارد ساخت این سریال (هیولا: داستان...) را ادامه دهد و فصل‌های دیگر را دربارهٔ سایر قاتل‌های زنجیره‌ای بسازد. در عین حال بنا بر سلسله رویدادها و با توجه به ساخت و پرداخت سریال، می‌توان پیش‌بینی کرد که احتمالاً با صلاح‌دیدِ کمپانی، مصالح ناب و بکری که در مستند نوارها... رو شد (شامل 32 ساعت گفت‌وگوی وکیل دامر با او به شکل ضبط‌شده روی نوار که تا پیش از این عمومی نشده بود) از قبل در اختیار نویسندگان سریال قرار گرفته است. این موضوع علاوه بر تأثیر به‌سزایی که بر خط داستانی و توالی صحنه‌های سریال گذاشته، سبب شده ریزه‌کاری‌های گریم و صحنه و فضا به شکل موبه‌مو، شباهت چشم‌گیری با وقایع و افراد واقعی داشته باشد. حتی مکث و تأکیدها در این دو مجموعه تقریباً یکسان است و از بین هفده قربانی دامر در این دو مجموعه روی افراد یکسانی تمرکز و تأمل شده. در واقع بهتر است این دو مجموعه را مکمل هم بدانیم.

به صورت پیش‌فرض در بیش‌تر فیلم‌ها، قاتل زنجیره‌ای را شخصیتی با کودکی شوم و سیاه و با والدینی سلطه‌گر و بی‌قید تصویر می‌کنند که احیاناً مورد سوءاستفادهٔ جنسی نیز واقع شده است. چنین تصویری البته از واقعیت به دور نیست و ریشه در شواهد کلاسیک دارد. به عنوان مثال در جلسهٔ انجمن بین‌المللی علوم پزشکی قانونی که سال 1984 در آکسفورد برگزار شد، ده مورد به عنوان ویژگی‌های عمومی و کلی قاتل‌های زنجیره‌‎ای بیان شد که سه مورد (بندهای 5 تا 7) به والدین و دوران کودکی برمی‌گردد: وجود مشکل روحی و روانی و سابقهٔ اعمال مجرمانه و دائم‌الخمری در خانواده، سابقهٔ بدرفتاری در کودکی و وجود مشکلات روحی و جنسی و جسمی در کودکی، رفتار خشونت‌آمیز با مردان و زنان (قربانی) که ریشه در خشونت خانگی از سوی والدین دارد. اگرچه به شهادت تاریخ و زندگی‌نامه‌ها، چنین ویژگی‌هایی در مورد بسیاری از این افراد صدق می‌کند، با این حال تعمیم آن به همهٔ قاتل‌های زنجیره‌ای، نوعی کوته‌نگری و برخورد سطحی است. وکیل جفری دامر در مستند نوارها... می‌گوید: «اون اصرار داشت که هیچ آسیب روحی بزرگی در کودکی نخورده به شکلی که باعث بشه این کارها رو بکنه. این طور نبوده که بهش تعرض جنسی شده باشه یا کتک خورده باشه...» در واقع، در فیلم‌های پیشین دربارهٔ دامر تلاش شده بود در کودکی و نوجوانی بی‌حادثه و معمولی او کندوکاو شود و درامی مهیج ولی بدون مبنا با محوریت نوجوانی که یک قاتل بالقوه است خلق شود؛ موجودی غیرعادی و مردم‌گریز. بنابراین در بیش‌تر این آثار روی وقایعی مثل مشاجرهٔ والدین دامر، ترک خانواده از سوی پدر و بعد مادر، الکلی بودن او و والدینش، علاقه‌اش به تاکسیدرمی حیوانات در کودکی و... بیش از وزن حقیقی‌شان تأکید ‌شده است. دامر تاکسیدرمی می‌کرد اما در اصل با حیوانات خشن نبود و لاشهٔ جانوران مرده و تصادف‌کرده را از حاشیهٔ جاده جمع می‌کرد. بخش عمده‌ای از این دست فیلم‌ها با نیت هیولاسازی رفتارهایی را به دامر نسبت داده‌اند که ثابت‌شده نیست. (شاید برگرفته از شایعه‌های روزنامه‌ها یا مصاحبه‌های قلابی تلویزیونی باشد.)

تیزر سریال دامر... از کانال آپارات «پلازا»