امسال جشنوارهٔ جهانی فجر، به لحاظ تنوع فيلمها و تعداد فيلمهای خوب يکی از بهترين دورهها بود. بهويژه که فيلمهای اين دوره در دوران همهگيری کرونا ساخته شده بودند و از اين نظر بسيار قابلاحترام. دو مستند ايتاليايی جشنواره دربارهٔ فدريکو فلينی - محبوبترين کارگردان ايتاليايی بين علاقهمندان سينما در ايران - غافلگيرکننده بودند: فلينی شهر (سيلويا جوليتی) و حقايقی دربارهٔ زندگی شيرين (جوزپه پدرسولی).
به مناسبت صدسالگی تولد فدريکو فلينی، سيلويا جوليتی در فلينی شهر به سراغ تصاويری رفته که فروچو کاسترونوو از پشتصحنهٔ فيلمهای فلينی به سفارش خود فلينی از چهار فيلمش کازانووا (۱۹۷۶)، شهر زنان (۱۹۸۰)، و کشتی به راهش ادامه میدهد (۱۹۸۳) و جينجر و فرد (۱۹۸۶)، بين سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۶ گرفته است. برخی از اين تصاوير واقعا باورنکردنیاند. مثل تصاويری که نشان میدهند و کشتی... کاملا در استوديوی شماره ۵ چينهچيتا ساخته شده و نه روی دريا! تصاوير دريا و امواج آن با تکان دادن نايلون گرفته شده است. ايدههای خلاقانهٔ آن زمان فدريکو فلينی را مقايسه کنيد با تصاوير کامپيوتری امروزی تا به ارزش فيلم فلينی پی ببريد. فلينی که پيشتر خيابان مشهور وِنِتوی رم را در زندگی شيرين در چينهچيتا بازسازی کرده بود، در و کشتی... يک ناو را در استوديو بازسازی میکند و - به قول يکی از عوامل فيلم - اين کشتی را چنان به حرکت درمیآورد که بازيگران دچار دريازدگی میشوند!