چه آغازهای باشکوهی!

مانند نظرخواهی شمارهٔ پنجم مجله در پروندهٔ پایان‌بندی فیلم‌ها، در زمینهٔ سکانس‌های افتتاحیه هم نظرخواهی کردیم؛ با چند تفاوت: این بار از تعداد بیش‌تری از همکاران نظر خواستیم که البته تعدادی از آن‌ها، هر کدام به دلیلی (موجه و ناموجه!) در نظرخواهی شرکت نکردند اما به هر حال این بار تعداد شرکت‌کنندگان بیش‌تر از نظرخواهی قبلی است. نکتهٔ مهمی که در جریان این نظرخواهی با آن مواجه شدیم، این است که برای بیش‌تر همکاران، به یاد آوردن افتتاحیهٔ فیلم‌ها بسیار دشوارتر از پایان‌بندی‌ها بود و اصلاً تعدادی از دوستان به همین دلیل انصراف دادند. بقیه هم در جریان پی‌گیری برای دریافت نظرهای‌شان از دشواری این کار گفتند اما حرف‌مان این بود که امکان مرور تاریخ سینمای ایران و جهان برای انتخابی دقیق و پروسواس نیست! به آن‌ها پیشنهاد و توصیه کردم همان مواردی را که به عنوان آغازهایی برجسته به یادشان مانده معرفی و اعلام کنند؛ حتی اگر در آینده هم هنگام تماشای دوبارهٔ فیلم‌هایی متوجه شوند که از فیلمی غفلت کرده‌اند، توضیحش را به آینده و آیندگان بسپارند. بر خلاف نظرخواهی دربارهٔ پایان‌های برگزیده، این بار انتخاب‌ها را محدود به سینمای ایران نکردیم و از همکاران خواستیم پنج فیلم ایرانی و پنج فیلم خارجی انتخاب کنند با شرح خیلی کوتاهی دربارهٔ هر انتخاب؛ و چنان‌چه گزینه‌های‌شان بیش‌تر است، بقیه را بدون توضیح در پایان انتخاب‌های‌شان اضافه کنند. اما بر خلاف نظرخواهی‌های انتخاب بهترین فیلم‌های عمر و بهترین پایان‌ها، تعداد موارد «و...» در انتهای انتخاب‌ها، به دلیل دشواری یادشده بسیار کم‌تر بود.

تصورمان این بود که - باز هم به همان دلیل - پراکندگی انتخاب‌ها بسیار زیاد باشد و مانند نظرخواهی پایان فیلم‌ها نتوانیم انتخاب‌ها را جمع‌بندی و دارندگان بالاترین رأی‌ها را معرفی کنیم اما اشتباه می‌کردیم! رأی‌های نزدیک به هم قابل‌توجه بود و این امر جمع‌بندی و معرفی افتتاحیه‌های برگزیدهٔ منتقدان را امکان‌پذیر کرد... این هم مشروح یکی از بازی‌های دل‌پذیر سینمایی برای عاشقان سینماست که - راستش - البته چندان هم بازی بازی نیست؛ خیلی هم جدی است!