در شرایطی که اوضاع اقتصادی به دلیل جهش قیمتها و افزایش نفسگیر تورم عرصه را بر مردم تنگ کرده و سیاستمدارانِ داخلی و خارجی به بهانههای مختلف و پشت درهای بسته، بیش از یافتن راهحلها سرگرم پیچاندن موضوع احیای برجام هستند، به نظر میرسد عدهای هم به جای مرهم گذاشتن بر زخمها به طرزی هیستریک و عامدانه در حال استخوان گرداندن لای زخم هستند. این روزها شاهد اتفاقهای ریز و درشتِ عجیبی هستیم. تجربه و مرور این چهلوچند سال نشان میدهد که کارکرد برخی از دستگاهها، مسأله ساختن از هیچ و سرگرم کردن خود و جماعت با این هیچهاست؛ هرچند که هدف حاشیهسازان، بیشتر یارکشی و پیروزی در جنگ قدرت است که چهلوچند سال است ادامه دارد.
پس از خطونشانهایی که در پی جشنوارهٔ کن برای برادران لیلا و سازندگانش کشیده شد و به نظر میرسد تأثیر منفیاش بر کل سینمای ایران تا مدتها باقی خواهد ماند، در ماه گذشته همزمان با کاهش تماشاگران سینما به دلایل مختلف (بهخصوص افزایش پنجاهدرصدی بهای بلیت) دو اتفاق عمده باعث شد که به جای تلاش برای کاهش بحران در بین دستاندرکاران سینمای ایران، فشار بیشتری بر آنها بیاید و فضای حرفهایشان ناامنتر از گذشته شود.