کلمات اسباب‌بازی بچه‌ها هستند
نقد سریال «آب‌های شمالی»
کتاب آب‌های شمالی نوشتهٔ یان مک‌گوایر به خاطر توصیف‌های دقیقش از نحوهٔ زندگی ملوانان کشتی‌های صید نهنگ در قرن نوزدهم و هم‌چنین شرح جزیی‌نگرانهٔ رفتار شخصیت‌هایش برای بقا در یک محیط یخ‌زده در نزدیکی قطب شمال، بسیار تحسین شد و در نهایت هم سر از فهرست ده کتاب برتر «نیویورک تایمز» در سال 2016 درآورد.
داستان سریال، سال 1859 و در بندر صنعتی هال انگلستان آغاز می‌شود. صاحب یک شرکت شکار نهنگ در تلاش است که یکی‌یکی از شر کشتی‌هایش خلاص شود و نقشهٔ خطرناکی برای گرفتن غرامت از شرکت بیمه می‌کشد. در چنین بستری تعلیقی شکل می‌گیرد و مخاطب تصور می‌کند که شاه‌پیرنگ سریال، نحوهٔ غرق شدن کشتی است اما سازندگان سریال از این بستر استفاده می‌کنند تا قصهٔ دیگری تعریف کنند. در واقع این داستان فقط بهانه‌ای است برای نقب زدن به ذات طماع بشر و کندوکاو در ماهیت خیر و شر.
داستان با مردی به نام هنری درکس آغاز می‌شود که قرار است در کشتی به عنوان صیاد نهنگ خدمت کند. او به میکده‌ای می‌رود و در همین سکانس شخصیت‌پردازی این مرد لاابالی آغاز می‌شود. هنری موجود شروری است که در لحظه زندگی می‌کند و چندان به عواقب کارهایش فکر نمی‌کند. مردی با نام پاتریک سامنر خود را به ناخدای کشتی معرفی می‌کند تا به عنوان پزشک کشتی در این سفر دریایی مشغول به کار شود. پاتریک که قهرمان درام هم هست، گذشته‌ای تلخ داشته و به خاطر اشتباه فرمانده‌اش از ارتش اخراج شده اما اعتقادش به مسائل انسانی را از دست نداده است. تقابل بین این دو مرد با دو نگاه متفاوت به دنیا درام را به پیش می‌برد.