در حاشیۀ ساحل لاجوردی

جشنواره جهانی فیلم کن، چه دوست داشته باشیم و چه نداشته باشیم، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین و تأثیرگذارترین جشنوارهٔ سینمایی جهان در مناسبات اقتصادی و انتقادی و اعتباری فیلم‌هاست که بهار هر سال در ساحل لاجوردی جنوب فرانسه برگزار می‌شود. به همین دلیل هر سال صدها فیلم از سراسر دنیا به هیأت‌های انتخاب این جشنواره ارائه می‌شود و ده‌ها فیلم هم سینماگران ایرانی به این جشنواره می‌فرستند؛ به امیدی. تیری در تاریکی. در بسیاری از دوره‌های سه دههٔ اخیر جشنواره، آثار فیلم‌سازان ایرانی هم در آن حضور داشتنه‌اند، گاهی بیش از یک فیلم، و در مواردی جایزه هم گرفته‌اند.

در سال 2020 جشنواره به دلیل شیوع کرونا برگزار نشد و سال گذشته به شکلی محدود، دو ماه دیرتر از زمان سنتی و همیشگی‌اش، و با ظرفیتی کنترل‌شده و با فاصله. امسال هفتادوپنجمین دورهٔ جشنواره به روال سابقش برگشت و مانند همیشه برگزار شد.

برای ما سینمادوستان ایرانی، طبعاً حضور و بازتاب‌ها و واکنش‌های آثار فیلم‌سازان ایرانی کنجکاوی‌برانگیزتر بوده و اتفاقا از این حیث، جشنوارهٔ کن ـ متأسفانه - از همیشه پرحاشیه‌تر و پرسروصداتر بود؛ متاسفانه از این بابت که حاشیه‌ها و جنجال‌ها و هیاهوها (که البته بیش‌تر مایه و موضوع بومی و کاربرد داخلی دارند) بر جنبه‌های سینمایی این فیلم‌ها غلبه داشت، در حالی که خود فیلم‌ها در جشنواره با استقبال خوبی روبه‌رو شدند. امسال تعداد همکاران ما در جشنواره هم بیش از همیشه بود و به همین جهت این بار گزارش‌های بیش‌تر و مفصل‌تری در این شماره داریم.