راه‌های نجات

لوتزو نوعی قایق ماهی‌گیری سنتی در مالت است؛ قایقی خوش‌رنگ‌ولعاب که مؤلفهٔ اصلی ظاهری آن داشتن دو چشم در قسمت جلویی و ترکیب رنگ منحصربه‌فردی از آبی، قرمز و زرد. مالت را به عنوان یکی از مراکز مهم پول‌شویی مافیا می‌شناسند؛ کشوری که عضو اتحادیهٔ اروپاست، از نظر فرهنگی از یک سو بسیار به ایتالیا نزدیک است و از سوی دیگر به اعراب شباهت دارد و شاید تحت تأثیر همین ریشه‌های دوگانه، و تاریخ پرتلاطمی که از دریازنان عثمانی تا شوالیه‌ها و جنگ‌جوهای بی‌وطن را در بر می‌گیرد، چهرهٔ متفاوتی از اتحادیهٔ اروپا ارائه می‌‌دهد. فقر، کمبود امکانات، معضلات اشتغال و... در این کشور خودنمایی می‌کند و دست‌کم در چشم‌اندازی کلی، مالت بیش‌تر به بسیاری از کشورهای آسیایی شباهت دارد تا اروپایی. این موارد سبب می‌شود با ساختار طبقاتی و فرهنگی متفاوتی از جامعه‌ای ناهمگون در قارهٔ سبز مواجه شویم. شمایلی که گویی از دل فیلم‌های دهه‌های 1940 و 50 ایتالیا و سینمای نئورئالیسم ریشه گرفته، نه یک کشور مدرن اروپایی در دهه‌های نخست قرن بیست‌ویکم؛ کشوری که کلیسای کاتولیک نفوذ زیادی در آن دارد، با فساد سیاسی و اقتصادی در دستگاه اداری و دولتی‌اش. جامعه‌ای غرق در تضادها و تناقضات بنیادی که در گذاری سخت و فرساینده از سنت به مدرنیسم دست‌وپا می‌زند. همین تضادهاست که بستری مناسب را برای شکل‌گیری درام فراهم می‌کند و دست کامیلری را برای گره‌افکنی و گره‌گشایی در ساختار فیلم‌نامه‌اش باز می‌کند. فیلم‌نامه‌ای که بر واقعیت‌های تلخ زندگی معاصر تمرکز دارد.