مراسم اسکار امسال بدون شک با تمامی مراسمهای پیشین آن فرق داشت. از تفاوتهای شخصی برای من، یعنی نبود پدرم، تا تفاوتهای اساسی در نحوهٔ برگزاری مراسم. تغییراتی که نهتنها بینندگان و سینماگران را خوشحال نکرد بلکه همه مورد انتقاد قرار گرفت. تغییراتی چون اهدای تعدادی جوایز قبل از برنامه و ضبط آن که نهتنها باعث شد سینماگران این بخشها و کارشان کماهمیتتر از بقیه جلوه داده شود بلکه فرصت تشویق شدن و صحبت کردن درست هم از آنها گرفته شد. یا اضافه کردن بخش اسکار تماشاگران که با استناد به آرای عمومی، بهترین فیلمها یا صحنهها انتخاب شده بودند. انتخابهایی با نتایجی افتضاح از فیلمهایی عامهپسند که هیچیک هرگز در مراسم اسکار جایی نداشته و نخواهند داشت.
اما حاضران در مراسم و تماشاگران تلویزیون یک تفاوت را بیش از هر چیز تا ابد در خاطر خواهند داشت و آن وقوع نادرترین اتفاق ممکن در صحنهٔ مراسم اسکار است؛ لحظهای که ویل اسمیت بالای صحنه رفت، به صورت کریس راک سیلی زد، به صندلیاش برگشت و دو بار فریاد زد: «اسم زن منو به دهن کثیفت نیار!» آن لحظه همه فکر میکردند این هم بخشی از مراسم است اما وقتی صدای تلویزیون در پخش زنده قطع شد، و وقتی راک پس از حادثه گفت: «وای! ویل اسمیت یک سیلی اساسی به من زد»، همه به واقعی بودن جریان پی بردند.
تصاویری از حضور جنجالی ویل اسمیت در مراسم امسال