در غیاب جنایت

بعد از دیدن نسخهٔ 2017 قتل در قطار سریع‌السیر شرق که بسیار مأیوس‌کننده بود، من و پدر فکرش را نمی‌کردیم که کنت برانا این بازسازی‌های بی‌مورد را ادامه بدهد. نسخهٔ اصلی که سال 1974 به کارگردانی سیدنی لومت ساخته شده، آن قدر خوب است که نمی‌توان دوستش نداشت. بازی‌های فوق‌العادهٔ همهٔ بازیگران، از جمله اینگرید برگمن، لورن باکال و شون کانری. کارگردانی و تدوین عالی‌ست و فیلم به آن‌چه آگاتا کریستی نوشته و در سر داشته وفادار مانده و آن قدر قوی ساخته شده که حتی پس از خواندن کتاب و مشاهدهٔ فیلم، که همه چیز را هم می‌دانیم و غافل‌گیری در کار نیست، من و پدر همچنان به دیدن دوباره و چندبارهٔ آن ادامه می‌دادیم. ساختار و بازی‌های جذاب فیلم باعث می‌شود دانستن داستان و جواب معما چیزی را از لذت دیدنش کم نکند. درست بر خلاف نسخهٔ 2017 که هر چیزی بود جز لذت‌بخش. فیلمی بدون انسجام که بیش‌تر شبیه ترکیبی از چند فیلم کوتاه است که هر کدام روی یکی از شخصیت‌ها تمرکز دارد. فیلمی پر از بازیگران مشهور که برعکس نسخهٔ اصلی، هیچ‌کدام بازی درخشانی ندارند. آزاردهنده‌ترین وجه فیلم تغییرات بزرگ و کوچک در داستان اصلی است که موضوع بحث این نوشته نیست. تمامی آن تصمیم‌ها و ضعف‌ها و اشتباه‌­ها در فیلم دوم برانا از ماجراهای هرکول پوآرو تکرار شده.

نسخهٔ 2022 قتل در نیل در واقع قرار بود دسامبر 2019 روی پرده برود اما به دلیل شیوع کرونا و تعطیلی سینماها، انتشارش شش بار به تعویق افتاد. داستان این کتاب معروف آگاتا کریستی دربارهٔ قتلی است که در یک کشتی تفریحی روی رود نیل نزدیک قاهره رخ می‌دهد. داستانی که حول محور تعدادی اشراف‌زاده و ثروتمند می‌چرخد در دههٔ 1930.