نرود هوشمند در آبی/ تا نبیند نخست پایانش*

یکی از آشناترین جمله‌های مشترکی که افراد دربارهٔ فیلم‌های جشنوارهٔ امسال می‌گفتند، این بود: «خوب بود؛ ولی آخرشو خراب کرد!»

«خراب شدن پایان»، چنان مؤثر است که در جهت‌گیری ارزیابی کل فیلم به سمت منفی‌نگری هم نقش فراوان دارد. پایان فیلم، بخشی از اثر است که بیش‌ترین قابلیت ماندگاری را بر ذهن تماشاگر دارد و مخاطب با تماشای آن، فیلم را در ذهن خود ثبت می‌کند و منطقی است که حرف آخر و اصلی را در ارزیابی یک اثر سینمایی می‌زند. این که جمله‌ای کم‌وبیش همسان دربارهٔ پایان‌بندی نه‌چندان خوب بیش‌تر فیلم‌های جشنوارهٔ امسال شنیده می‌شود، دیگر ربطی به سلیقهٔ خاص این و آن ندارد و درد مشترک بیش‌تر فیلم‌های امسال را آشکار می‌کند. این نوشته، شامل اشاره‌هایی به برخی پایان‌های این‌چنینی است.

*سعدی