رؤیاآفرینی و مشاطه‌گری قدرت

وقتی مجموعه‌های همسران و خانهٔ سبز پخش شد، عده‌ای به سر شوق آمدند و این آثار را به خاطر قصه‌گویی غیرمتعارف و دیالوگ‌های شیرین و شاعرانه و بازی‌های خوب و اجرای بی‌نقص ستودند. اما آیا این آثار واقعاً شایستهٔ تحسین بودند؟ همان دوران، در یادداشتی به بهانهٔ خانهٔ سبز، در ماهنامهٔ «فیلم» نوشتم: «خانهٔ سبز به زن مسنی می‌ماند که به هزار ترفند متوسل می‌شود تا پیری خود را با آرایش و جواهر و لباس‌های رنگ‌به‌رنگ و تظاهر به جوانی و چه و چه بپوشاند. اما پیری قابل‌انکار نیست و سیماچهٔ نوجویی را که از ظاهر خانهٔ سبز برداریم با پیر اندرزگویی مواجه می‌شویم که مدام شعر می‌بافد و درس اخلاق می‌گوید و اندرز می‌دهد و همه را به نیکی و پرهیزکاری فرامی‌خواند.»