حکايت آن دختر کولی...
عبدالله تربيت (۱۴۰۰- ۱۳۲۴)
پنج‌شنبه بيستم خرداد پيکر نويسنده و مترجم برجسته، زنده‌ياد عبدالله تربيت، دوست و همکار عزيزمان، که تسلطی مثال‌زدنی به زبان‌های فرانسه و انگليسی داشت، در ميان جمع کوچکی از دوستان و برادرزاده‌هايش، در قطعهٔ نام‌آورانِ بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد. مداحی که برای تدفين او آمده بود، قبل از شروع مراسم، کاغذ و خودکاری از من گرفت و پرسيد:
- نام متوفی؟ گفتم: عبدالله تربيت. - نام پدر؟ - عين‌الله... - فرزندان...؟ - نداشتند. - نام همسر...؟ - تنها بودند، ازدواج نکرده بودند... - برادر...؟ - يد‌الله، سال‌ها پيش فوت شده‌اند، فقط بچه‌های‌شان اين‌جا هستند.
هرچند می‌دانستم که آن‌ها هم سال‌های سال است که عموی‌شان را نديده‌اند و رابطه‌ای با هم نداشتند. مداح که چنته‌اش از سوال خالی نمی‌شد، با نوک خودکار پس کله‌اش را خاراند و گفت: - پس نام برادرزاده‌ها را بگو...
پرس‌وجويی کردم و گفتم. چندتا اسم را توی کاغذ کوچکی که کف دستش گرفته بود نوشت که بداند صاحب‌ِ عزا کيست و بعد دوباره برگشت به اصل موضوع: «علت مرگ...؟»...
