شرنگ شیرین و شکلات تلخ

سال‌ها پیش آیدین آغداشلو شخصیت احمدرضا احمدی را به قرصی با روکشی شیرین اما درونی تلخ تشبیه کرده و گفته بود حزن و اندوه چنین شاعری که درون لایه بیرونی‌اش پنهان شده، در تلاش برای انتقال معنای آدمی‌ست که به همین ترتیب می‌کوشد معناهای دیگر او را نیز کامل‌تر کرده یا بسازد.» و این، مشابه تعبیری‌ست که می‌توان درباره شادروان به کار برد. دومین تجربه سینمایی حسین نمازی پس از آپاندیس که آشکارا نشان‌دهنده رشد و حرکت رو به جلوی اوست.

داستان شادروان چنان‌که از نامش هم برمی‌آید درباره یک تازه‌درگذشته است. مردی بیمار و بی‌توجه به سلامتی خود که شیرینی چند کیک خامه‌ای را با میراث تلخی که برای خانواده‌اش به جا خواهد ماند تاخت می‌زند و... جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کند. کسی که تنها پس‌اندازِ زندگی‌اش یک حساب بانکی، آن‌هم با تکیه بر یارانه پرداختی‌ست و طبعاً با چنین پول اندکی حتی نمی‌توان هزینه کفن‌ودفن او را هم تأمین کرد!

عکس: صادق زرجویان