مرد تنهای بی‌نشان

امیرحسین عسکری پس از بدون مرز (1393) با همین فیلم دومش برف آخر نشان می‌دهد که به کم و آسان قانع نیست و به طرح‌های نامتعارف و دشوار گرایش دارد. بدون مرز درباره  نوجوانی جنوبی است که در یک کشتی متروک و به‌گل‌نشسته بازمانده از جنگ، در مرز آبی ایران و عراق، ماهی‌گیری می‌کند و روزی در برخورد با سربازی آمریکایی، او را گروگان می‌گیرد اما رابطه آن‌ها سرانجام به مسالمت ختم می‌شود. فیلمی در یک کشتی متروک و فقط با دو شخصیت. اما آخرین برف به پروژه‌ای جنون‌آمیز می‌ماند که با معیارهای تولید یک فیلم کم‌هزینه، کاری پرمخاطره بوده است. همه  داستان فیلم در فضاهای سرد و برفی کوهستانی و روستایی دورافتاده می‌گذرد و در واقع برف و سرما که برخی از مهم‌ترین حوادث فیلم را رقم می‌زنند جزو شخصیت‌های فیلم هستند که خشونت نهفته در آن، به خشونت در روابط آدم‌ها نیز می‌انجامد. فیلم‌برداری زیبای آرمان فیاض نقش مهمی در هویت یافتن این عنصر اساسی برف آخر دارد.

عکس: حسن شجاعی