باید با فیلم‌ها زندگی کنم

نام حسین علی‌زاده همچون ملودی‌های ماندگار فیلمی است که با شنیدن نامش، موسیقی آن هم به ذهن‌تان می‌آید. از دلشدگان تا آواز گنجشک‌ها، از گبه تا نیوه‌مانگ. او همچنان‌که در موسیقی ایران نام بزرگی است، در موسیقی فیلم هم آثاری ماندگار ساخته که یک ویژگی منحصربه‌فرد به آن فیلم اضافه کرده است. او هرچند در موسیقی فیلم بسیار گزیده‌کار است اما هر وقت فیلم‌نامه‌ای را می‌پسندد و دست به ساخت آن می‌زند، کاری فراتر از معمول انجام می‌دهد. توجه علی‌زاده به عمق و ریشه‌های داستان فیلم و تبدیل آن‌ها به نت، یکی از هنرهای اوست. نگاهش به ساخت موسیقی فیلم که به قول خودش به چشم شغل به آن نمی‌نگرد، باعث شده در آرامش، فضای مناسبی را برای تعمق در فضای فیلم و در نهایت ساخت موسیقی برای آن ایجاد کند. علی‌زاده پس از سال‌ها موسیقی آتابای را ساخته که به معنای دقیقش یک موسیقی تألیفی است و چیزهای بیش‌تری را از شخصیت اصلی در اختیار تماشاگر قرار می‌دهد.

• کرونا چه‌قدر در کار شما تأثیر گذاشته است؟

کرونا روی کار تمامی هنرمندان همۀ رشته‌ها تأثیر گذاشته چون به‌نوعی همه‌مان را تنها کرده است. البته ما به این تنهایی نیاز داشتیم. تنهایی برای ما چیز عجیب و تازه‌ای نیست. نگرانی‌های خودش را دارد ولی برای من که قبلش حتی وقت کم هم می‌آوردم، در دوران کرونا چون تصور داشتم وقت زیاد دارم، بدون دغدغه به کار‌ها فکر می‌کردم. در واقع اوقات در تضاد با فضای بیرون سپری می‌‌‌شد؛ با شنیده‌هایی که از بیرون از آن تنهایی وجود داشت و نگرانی‌هایی که از موقعیت هموطنان عزیز داشتیم. در نهایت با تخیلات خودمان که زندگی ادامه دارد و باید به زندگی فکر کرد ادامه می‌دادیم.